کتاب ماورای طبیعی شدن اثر جو دیسپنزا انتشارات درقلم

ورود به قلمروی کوانتومی و دسترسی به سیستم عامل ناخودآگاه
تغییر دیگری که مغز ما هنگام مراقبه و ورود به دنیای کوانتوم تجربه می کند این است که امواج مغزی مان وارد فرکانس آهسته تری می شوند – از امواج مغزی بتا به امواج مغزی منسجم آلفا و تتا.
این مسئله از این جهت حائز اهمیت است که وقتی ما سرعت امواج مغزی خود را کاهش می دهیم، آگاهی مان از قشر مخ به مغز میانی، مغز (لیمبیک) تغییر پیدا کرده و به سیستم عصبی خودمختار وصل می شود – سیستم عصبی خودمختاری که سیستم عامل ناخودآگاه بدن است .
این بخشی از سیستم عصبی است که مسئولیت گوارش غذا، ترشح هورمون ها، تنظیم دمای بدن، کنترل قند خون، حفظ ضربان قلب، تولید پادتن برای مبارزه با عفونت، ترمیم سلو لهای آسیب دیده و عملکردهای زیاد دیگری را بر عهده دارد که به باور دانشمندان ما کنترل آگاهانه ای بر آن ها نداریم. در یک کلام، سیستم عصبی خودمختار ما را زنده نگه می دارد. وظیفه ی اصلی آن ایجاد نظم و تعادل است، یعنی مغز و در نهایت بدن را تنظیم می کند. هرچه بیشتر بتوانیم وارد قلمروی کوانتومی شویم و در مقام هیچ کس، هیچ چیز، هیچ جا و در خارج از زمان بمانیم، مغزمان منسجم تر می شود. در این حالت سیستم عصبی خومختار وارد عمل شده و بدن را ترمیم می کند.
در عین حال، در زمان تلاقی این دو سیستم، سیستم عصبی خودمختار – که وظیفه آن ایجاد توازن است – وارد عمل شده و در قشر مخ انسجام ایجاد می کند – قشر مخ جایگاه ذهن متفکر شماست. به عبارت دیگر، در هنگام مراقبه وقتی شما در لحظه اکنون قرار دارید، از سر راه کنار می روید. وقتی به آگاهی محض و هشیاری ناب تبدیل می شوید و امواج مغزی خود را از بتا به آلفا و حتی تتا تغییر می دهید، سیستم عصبی خودمختار – که بسیار بهتر از ذهن آگاه تان می داند چطور باید بدن تان را شفا دهد – وارد عمل شده و فرصت خانه تکانی پیدا می کند. این مسئله است که منجر به ایجاد انسجام مغزی می شود.