آلپورت و تئوری خصیصه – نئوکلاسیک
گوردن آلپورت (Gorden W. Allport) در سال 1897 در ایالت ایندیانا به دنیا آمد. او معتقد بود كه رفتار انسانی را می توان به شیوه های دیگری به غیر از شیوه هایی كه همكارانش بررسی می كردند، درك كرد. او در سال 1937 كتابی را با عنوان“ شخصیت: تفسیری روانشناختی“نوشت كه در آن به تئوری خود كه در مورد خصوصیات شخصیت بود پرداخت. این كتاب توسط اكثر روانشناسان مورد استقبال قرار گرفت.
تئوری خصیصه
آلپورت به جای ضمیر ناخودآگاه بر ضمیر خودآگاه تاكید كرد. او اعتقاد داشت كه شخصیت بیشتر به وسیله ی حال و آینده هدایت می شود تا به وسیله ی گذشته. او باور داشت كه بخش هایی از خصوصیات شخصیت ما در سیستم عصبی مان قراردارند و روزی دانشمندان تكنولوژی پیشرفته ای را اختراع خواهند كرد كه می تواند با بررسی ساختار عصبی مان این خصوصیات را شناسایی كنند.
آلپورت بین صفات مشترك كه قسمت هایی از شخصیت اكثر افراد یك فرهنگ را تعیین می كنند و گرایشات شخصی كه صفات یگانه هر شخص هستند تمییز قایل شد. او 5 تا 10 خصیصه را مطرح كرد و این خصوصیات را صفات مركزی نامید. از نظر او صفات ثانویه ای نیز وجود دارند كه نقش كمتری در شخصیت ما ایفا می كنند و ثبات كمتری دارند. همچنین دسته ی سوم از صفات شخصیت به اعتقاد وی صفات اعظم می باشند كه بر همه جنبه های زندگی مسلط هستند.
