کتاب قصه های امیرعلی اثر امیرعلی نبویان

مجموعه قصه های امیر علی مجموعه داستانهایی کوتاهی است که برای برنامه تلویزیونی «رادیو هفت» نوشته شده؛ قصه هایی برگرفته از اتفاقات روزمره، کوچه وخیابان، فامیل، دانشگاه و… با نگاهی شاید کمی متفاوت و بی تعارف با مایه هجو که با توجه به سن و سال شخصیت راوی و فرم نگارش و دایره واژگانش حال و هوایی «شبه پارودیک» به خود گرفته است.

امیر علی می گوید: همواره به این فکر بودم که چرا من و بسیاری از همسن و سالهایم که متولد اواخر دهه پنجاه و اوایل دهه شصتیم این همه از سلایق و اندیشه های جوانانی که فقط چند سال از ما کوچک ترند (متولدین اواخر دهه شصت و اوایل هفتاد) دوریم!

راستش جوابهای زیادی برای آن «چرا»ی لعنتی یافته ام، امـا آنچه موضوع و هدف «قصه های امیرعلی» است بررسی آن دلایل یا ارائه راهکار برای بهبود اوضاع نیست، که سواد و شعور حقیر از پس آن برنمی آید، فقط خواستم فضایی پدید آید که هر دو دسته یاد شده، از این طریق به یکدیگر احساس نزدیکی کنند، چون عقیده دارم دوری علایق و طرز فکر آدمهای یک نسل، مجال گفتگو، هم اندیشی کنار هم بودن و ظرفیت پذیرش عقاید مخالف را از بین می (برد که برده است).

اعتراف می کنم تا این لحظه از ته دلم به موسیقی و فیلم های مورد پسند، روابط اجتماعی طرز لباس پوشیدن، و اصلاً جهان بینی عزیزان چند سال کوچکتر از خودم کم نخندیده ام. تا آنجا که دریافته ام همان قدر که همسن و سالهای من آنها را لجام گسیخته، نااهل و بی توجه به اصول می پندارند، نزد ایشان، ما عقب افتاده و متحجر به نظر می رسیم.
بحث من اثبات حقانیت تفکر یکی از این دو دسته نیست، که اساساً هر کدام قابل دفاع است؛ موضوع اصلی، این است که چنین تفاوت اندیشه ای بین بنده و مرحوم پدر بزرگم طبیعی جلوه می کند اما ….

بدین ترتیب، اگر آدمهای این دو شبه نسل از هم دور افتاده با امیرعلی قصه، احساس نزدیکی کنند من به آرزویم رسیده ام! از این رو، شخصیت اصلی، داستان چند سال کوچکتر از خودم انتخاب شده است و روی لبه تیغ آن لجام گسیختگی و تحجر یاد شده گام بر می دارد.





👉امتیاز بده.