سیر تاریخی گیتار (کلاسیک)
در سال ۷۱۱ یعنی در جریان اشغال اسپانیا توسط مورها سازی به نام ربک (Rebec) وارد این سرزمین شد. طی سالهای بعد گیتار دستخوش تغییرات گوناگونی شد تا اینکه بالاخره در اواخر قرن هجدهم به شکل امروزی آن که دارای ۶ سیم می باشد درآمد حتی کمی، قبل در قرن هفدهم گیتارهای متداول کوچکتر و دارای فقط ۴ یا ۵ سیم بودند. در اوایل قرن نوزدهم شخصیتهای برجسته متعددی در اسپانیا و ایتالیا ظهور کردند که جهت معرفی گیتار به عنوان یک ساز ارکستری معتبر تمام تلاش خود را به کار بردند.
مهمترین این افراد فرناندو سور (Fernando Sor) بود که تمام دوران زندگی خویش را صرف اجرای کنسرت تدریس و همچنین ساخت صدها اثر با ارزش برای گیتار نمود که از جمله این آثار قطعات تمرینی ویژه افراد مبتدی و همچنین قطعات پیچیده و دشواری می باشند که امروزه بیشتر نوازندگان گیتار در کنسرتهای خود آنها را اجراء می نمایند او بقدری مستعد و دارای چنان جایگاه والایی در جهان موسیقی بود که فتيس (Fetis) منتقد بزرگ فرانسوی او را بتهوون گیتار لقب داد.
از دیگر شخصیتهای ممتاز و معاصر سور دوست و همنواز او در دوئتها دایونیسیو آگوادو ( Aguado Dionisie) بود. وی قطعات کوتاه و تمرینهای جذاب متعددی از خود بجای گذارده است دیگر شخصیتهای برجسته هم دوره با سور عبارتند از فردیناندو کارولی، تنو کارکاسی، و مانورو جولیانی، که همگی ایتالیائی بودند همه آنها اساتیدی بوده اند که باعث استغنای گنجینه آثار گیتار شده و از آن مهمتر اینکه برای ترقی و پیشرفت این ساز اقدام به نگارش روشهای آموزشی نمودند.
پس از این دوره از محبوبیت گیتار کاسته شد و این عدم محبوبیت کماکان ادامه یافت تا اینکه بالاخره در اواخر قرن نوزدهم به همت فرانسیسکو تارگا در اسپانیا و آگوستین باریوس در آمریکای جنوبی این ساز دگر بار ارزشهای والای خود را بازیافت.
تارگا به سبب عشق فراوانی که به این ساز داشت موفق شد با غلبه بر دشواریهای بسیار به نوازنده ای چیره دست و آهنگساز بزرگی بدل گردد که امروزه نوازندگان گیتار تکنیک های نوینی را که او پایه گذاری کرده است به خدمت می گیرند.
باریوس از نوابغی بود که کارهای تارکا را هم از نظر تکنیکی و هم از نظر آهنگسازی گسترش داد و به دلیل قابلیتهای نوازندگی فوق العاده اش به پاکانینی گیتار شهرت یافت. جالب است بدانید که باریوس اولین نوازنده گیتار بود که آثارش بر روی صفحات گرامافون ضبط شد.
در نیمه اول قرن بیستم یکی از شاگردان تارگا به نام میگوئل لیوبت راه استادش را پیش گرفت و خود او نیز بطور غیر مستقیم بر کارهای آندره سگوویا تاثیر گذارد آندره سگوویا در طی ۷۰ سال فعالیت خستگی ناپذیر چنان اعتباری به گیتار بخشید که امروزه گیتار به یک ساز کلاسیک کاملا جدی بدل شده است. نوازندگان برجسته گیتار کلاسیک که امروزه مطرح می باشند از جمله آلیریو دیاز جان ویلیامز جولیان بریم و پیه رومرو از سنتهای اساتید پیشین خود پیروی می کنند و از طریق کنسرتها ضبط آثار و همچنین تدریس گیتار نوید دهنده آینده ای درخشان برای گیتار کلاسیک می باشند.
| نام قسمت ها | توضیح |
| headstock: | سردسته: وظیفه نگه داشتن سیم های گیتار و فراهم آوردن محیطی برای کوک گیتار را بر عهده دارد. |
| nut: | خرک: سیم های گیتار را از هم تفکیک می کند و سیم هارا کمی بالاتر از دسته گیتار نگه می دارد. |
| Machine heads: | گوشی: جهت کوک کردن سیمهای گیتار از آن استفاده می شود.به این صورت که حول محور دایره ای چرخش می کند. |
| Frets: | پرده (فرت): فرتها وظیفه زیر و بم کردن صدای سیم های گیتار را بر عهده دارند با زیر و بم کردن صدای سیم ها یک ملودی پدید می آید. |
| Neck: | گردن (دسته): قسمتی است که با انگشتان دست چپ روی آن آکورد گیری انجام می شود. |
| Body: | بدنه: بدنه جعبه ای است که نقش تکیه گاه دسته و خرک را ایفا می کند. و صدا توسط سیم ها تولید و توسط بدنه تغییر و شکل مخصوص به خودش را می گیرد. |
| Heel: | پاشنه: وظیفه محکم کردن دسته گیتار روی بدنه گیتار را بر عهده دارد. |
| Bridge: | پل: وظیفه اتصال غیر مستقیم سیم های گیتار به بدنه را بر عهده دارد. |
| Bottom deck: | عرشه پایین (تخته پشت): |
| Sound board: | تخته آوا (بدنه): |
| Body sides: | پهلوی بدنه: وظیفه حجم دار کردن گیتار را بر عهده دارد. |
| Sound hole، with rosette inlay: | دایره خروج صدا و رزیت |
| Strings: | تارها (زه گیتار): |
| Saddle or Bridge nut: | زین: سیم های گیتار را بالا تر از پل نگه می دارد تا پل برای صدای سیم های گیتار مزاحمت ایجاد نکند. |
| Fretboard: | تخته پرده: فرتها روی این قسمت قرار دارند. |
تصاویر گیتار کلاسیک
تصویر 1
تصویر 2
تصویر 3
